De afstamming van andere Enkele Vroege Tulpen dan die uit de Duc van Tol groep is niet zo duidelijk te herleiden tot bepaalde wilde soorten. Sommige hebben gepunte bloemblaadjes en lijken bijna leliebloemig, bij andere zijn ze veel meer afgerond. Wel zijn ze allemaal zeer laag tot laag, van 20-40 cm. Door ze te kruisen en de zaailingen op te kweken werden anders gekleurde bloemen en vormen gevonden. Dit proces nam vijf tot zeven jaar in beslag. Geselecteerde cultivars waren in enkele jaren te vermeerderen uit de bolletjes die uit de moederbol ontstonden. Enkele oude cultivars uit de 17de eeuw – Alba Regalis, Lac van Rijn, Paragon Everwijn – en uit de 18de eeuw – Keizerskroon, Gele Prins, Cramoisi Brilliant, Wapen van Leiden – zijn lang in productie gebleven. Dat kwam niet alleen doordat het sterke cultivars waren, maar het was ook omdat er in al die tijd geen betere werden gevonden. De naamgeving was in de tijd van de Tulipomania vooral bedoeld om de uitstekende eigenschappen van de cultivar te benadrukken, zoals ‘koninklijk wit’ en ‘de topper van Everwijn’.